از دیروز که آپدیت جدید ایکس (توییتر سابق) منتشر شده و لوکیشن اتصال کاربران را نمایش میدهد، قیامتی برپا شده که نگو و نپرس!
هر کسی که از راه میرسد، با ذوقی عجیب تلاش میکند مچ هر فردی را که با سیمکارت سفید وصل شده بگیرد؛ انگار مسابقهای بزرگ در جریان است و قرار است مدال «باهوشترین کارآگاه قرن» را به قهرمان این کشف عظیم بدهند!
صحنهها طوری وایرال شده که نصف کاربران دنبال توییتاند، نصف دیگر دنبال ردگیری جغرافیایی مردم!
خب، راستش حق هم دارند.
در کشوری که ماجرای فیلترینگ مثل یک آتش زیر خاکستر همیشه داغ است، وقتی میبینی بعضیها بدون هیچ دغدغهای آزادانه در اینترنت پرسه میزنند، یک حس عجیب ته دلت مینشیند. انگار جا ماندهای… یا بدتر، انگار حقّت را بدجور لگدمال کردهاند.
اما یک لحظه صبر کن! ماجرا آنقدری که در نگاه اول به نظر میرسد ساده نیست.
- چرا باید الان چنین آپدیتی منتشر شود؟
- هدف این قابلیت دقیقاً چیست؟
- اصلاً چه تاثیری در روند رشد ایکس دارد؟
اگر کمی فکر کنیم، میفهمیم این آپدیت واقعاً مسخره است. اصلاً دانستن اینکه «فلانی از کدام نقطه دنیا وارد ایکس شده» چه خاصیتی برای من دارد؟ چه گره ای باز میکند؟
یا تصور کن کسی تا امروز ایکس را نصب نکرده؛ حالا با دیدن این قابلیت تازه با خودش میگوید:
«بهبه! اگر ایکس را نصب کنم، میتوانم بفهمم از کجا واردش شدهام! پس تا دیر نشده باید بدوم و عضو ایکس شوم!»
و ثانیاً، این آپدیت از نظر مارکتینگ نهتنها احمقانه بهنظر میرسد، بلکه یک مشکل جدی در حوزه حریم خصوصی هم ایجاد میکند. یعنی این قابلیت جدید نهتنها به نفع ایکس نیست، بلکه عملاً باید به ضررش تمام شود. پس ماجرا چیست؟
ارتباط ترند سیم کارت سفید با ترند های قبلی
کمتر از ۲۴ ساعت از انتشار این آپدیت گذشته بود که مردم دستهجمعی راه افتادند و شروع کردند به چککردن لوکیشن یکدیگر.
خیلی زود مشخص شد بعضیها از اینترنت بدون فیلتر یا همان سیمکارت سفید استفاده میکنند.
عدهای اعتراف کردند، برخی دفاع کردند، و گروهی هم با تمام توان انکار کردند.
کاری ندارم این آپدیت چقدر در نمایش موقعیت واقعی دقیق است یا نیست؛ مهم این است که اثر خودش را گذاشت.
بین مردم شکاف افتاد. هر کسی شروع کرد دیگری را رسوا کردن. و عدهای هم با خوشحالی به این اختلاف دامن زدند تا شعله ماجرا بیشتر بالا برود.
در روزهای اول، این کار برای خیلیها هیجانانگیز است؛ یک سرگرمی تازه، یک کنجکاوی جمعی. اما کمتر کسی توجه میکند که پشت این هیجان کوتاهمدت، یک آسیب جدی کمین کرده است: افسردگی سیاسی
یعنی دود این بازی در نهایت به چشم خودمان میرود؛ ذهنمان خسته میشود، امیدمان کمرنگ میشود، و انرژی جمعی ما برای فهم و حل مسائل مهمتر تحلیل میرود.
بنظرت چه ارتباطی بین ترندِ سیمکارت سفید با ترندهای قبلی مثل آتشسوزی جنگلهای هیرکان، آلودگی هوا، کم آبی تهران و… است؟
همه این ماجراها، مستقیم یا غیرمستقیم، یک هدف را دنبال میکنند: شکستن اتحاد ملت. همان اتحادی که هنگام حمله اسرائیل به ایران، کشور را از یک فاجعه بزرگ نجات داد.
در حمله اول اسرائیل، برنامه این بود که اعتراضات سراسری راه بیفتد و کشور همزمان درگیر جنگ داخلی و جنگ خارجی شود؛ و بعد هم طبق پلنهای بعدی، ورود تکفیریها و مراحل بعدی آغاز گردد تا در نهایت ایران را به یک زمین سوخته تبدیل کنند.
حالا ماجرای سیمکارتهای سفید وقتی جالبتر میشود که بفهمی چند ماه قبل، از طرف برخی نشریات و رسانههای داخلی، پالس «پایان فیلترینگ» و «اینترنت آزاد» مطرح شده بود.
یعنی ذهن مردم از قبل آماده شده بود و این موج تازه دقیقاً روی همان موج قبلی سوار شد.
چطور این عملیات روانی خنثی می شود
این عملیات روانی بر اساس بازی “کی پاکه، کی ناپاکه” شکل گرفته. اساس این بازی هم رسوا سازی است.
قبل از اینکه وارد این بازی شویم و بخواهیم مچ گیری کنیم باید از خودمان بپرسیم:
- آیا واقعا من اون آدم پاکه هستم؟
- آیا آنقدر واجب است که بخواهم دیگران را رسوا کنم؟
- اگر خدا تصمیم میگرفت من را رسوا کند، چه ترندی شکل میگرفت؟
- نتیجه این مسابقه مچگیری که راه انداختهام، به سود کشورم است یا به ضررش؟
- و از همه مهمتر آیا از این کار، خدا راضی است یا نه؟
ببین عزیزم، وقتی یک ترند ساخته میشود، با خودش سیلی از هیجان میآورد. این موجِ هیجان به من کمک میکند بخشی از احساسات جمعشدهام را خالی کنم؛ انگار فرصتی پیدا کردهام که کمی از فشارهای درونم را بیرون بریزم. اما نکته اصلی اینجاست:
- این تخلیه هیجان چه نتیجهای دارد؟
- به کجا ختم میشود؟
- آرامش میآورد یا آشوب؟
- چیزی میسازد یا چیزی را خراب میکند؟
یک لحظه به این موضوع فکر کن
برای ضربهزدن به کشورت، از هر گوشه دنیا نیرو و اکانت دارند که برایت عملیات روانی اجرا کنند. حالا در این میان، آیا واقعاً تو هم میخواهی در زمین آنها بازی کنی؟

نگاهی به تیترهای جنجالی سایت ها و خبرگزاری های داخلی و خارجی که در راستای ایجاد تفرقه افکنی.




